Özel insanlar

Anne Walton'a sevgilerimizle...


Hayatlarımıza çok şey katabilen özel insanlardan öğrendiklerimizle yollarımıza devam ederken, bir bölümümüz de başkalarının hayatlarına birşeyler katmaya başlarız yavaş yavaş...bazen deneyimlerimizi paylaşmak için binlerce km yol kateder, kıtalar arası okyanusları aşarız...Dünyanın bir köşesinde, bir toplantı salonunda karşılaşana kadar tanımadığımız insanlara farklı deneyimlerimizi, yıllar içinde inşaa ettiğimiz bilgilerimizi aktarabilmek adına...

2010 yılı Mayıs ayı başında Anne'le tanışmamız da böyle oldu...8 günlük bir eğitimi arkadaşlarıyla birlikte bizlerle paylaşmak üzere Amerika'dan Türkiye'ye geldi...ve o günden bu güne eğitimlerin farklı modüllerini Akdeniz'e uyarlamak üzere binlerce kmlik yolculuklarını tekrarlamaya devam ediyor...en ufak bir yorgunluk belirtisini kimseye hissettirmeden...

Sabah 08.00'de kahvaltımı bitirip toplantı salonuna gözatmaya gittiğimde Anne hazırlıklarına çoktan başlamıştır...uygulamasını yaptıracağı örnek çalışmalar için en keyifli materyallerle birlike...

Uygulamalar, katılımcıların ilgisini her daim çeken, özenle tasarlanmış örneklerle donatılmıştır...

Ekip çalışmaları titizlikle değerlendirilir...

Hareket ihtiyacı hissedildiğinde, salonlar yerini açık alan çalışmalarına bırakır...

Yöre insanına özen gösterilir...

Yeni asistanlar değerlendirilir, yüreklendirilir, çalışmalara katkıları ödüllendirilir...

Çalışmayı seviyorum

Bazen insanlar uzun bir süre aynı işyerinde çalışmak veya aynı gibi görünen, ancak zaman içinde pek çok konu ve stratejiyi geliştirerek ilerlediğiniz işiniz için yorumlar yapar...bunun en olağan olanı da "sıkılmıyor musun yıllardır aynı yerde çalışmaktan?" vurgusudur...itiraf etmeliyim ki çalıştığım yılları sayma alışkanlığım hiç olmadı...

Akdeniz Havzası genelinde bir makale için veri toplamaya çalışan bir yabancı meslektaşıma yardımcı olmak üzere, 1995-97 yılları arasında çalıştığım bir alan çalışmasının veri formlarına döndüm...406 veri formunu sakladığım yeri hatırladıktan sonra, bugünkü deneyimim ve bakış açımla hepsini yeniden gözden geçirdim...sıkılmak ve yorulmak bir yana (formları elimden bırakamadığım için sırtımın ağrıması dışında) o formları birlikte doldurduğumuz gözlemcilerle alana döndüm, hepsiyle yeniden sohbet ettim, o zaman gözümden kaçmış olanları not ettim, birlikte çalıştığım değerli insanları sevgiyle hatırladım...

Yaptığımız işin kalitesi, değiştirdiğimiz iş yeri sayısıyla değil, hayata katabildiğimiz artı değerlerle ölçülebilir hissi bende ağır basan...

Fotoğraf: Joel Sartore/National Geographic Arşivi