Artık hep Beykoz'dasın

Babacığım, tontişim,

27 Eylül 2016. Tam iki hafta oldu. Temmuz'da Bayram ziyaretinden sonra "artık buralara dönmek lazım" demiştin ya. Bu kadar çabuk döneceğini düşünmemiştim. Sen dönünce ben de bayramlar dışında da gider oldum Beykoz'a.

Pazar günü bir kitap rafının önünde durdum. Sonra bir kitaba takıldı gözüm. Aldım. Okumaya başladım. Okuduğum başlığın adı "yardım": Her aşamada, çok belirli zamanlarda ve belirli yollarla belirli yardım biçimlerini talep etme kabiliyetimize bağlıyızdır. En sonunda bile, gidişimizin itibarı başkalarının bizim iyi bir şekilde ölmemize yardım etme konusunda istekliliklerine bağlıdır; yardımlarının samimiyeti çoğunlukla kendi hayatımızda onlara uzattığımız yardım eliyle orantılıdır. Her dönüşümün kalbinde doğru cömertliği talep etme ihtiyacı yatar (D. White-İçimizi Rahatlatan Söylemler).
Hayatın boyunca ne kadar çok insana yardım eli uzattın. Şimdi hepsi senden bahsediyor. Dönüşüm başladı. Öğrencilerin izinde. Ardından yürüyenleri gördükçe mutlu olacaksın. Seni seviyorum.

Çocuklarınızın sekizinci zekasını keşfetmesine yardım edin

Çocuk ve doğa iletişimini anlatmaya çalıştığım kısa yazım:

http://www.hurriyet.com.tr/cocuklarinizin-sekizinci-zekasini-kesfetmesine-yardim-edin-40061316

 

 

 

Mektup

Geçen hafta öyle çok mektup yazasım vardı ki...Bir an yazma fırsatı buldum. Aklımdan geçen bir kişiye, kısa ancak içimden geldiği gibi. Başlarken nasıl hitap edeceğime karar veremedim. Sonra iletmeyi biraz erteledim. Değer verdiğimiz insanlara iki satır yazabilmeliyiz. El yazımızı hatırlamak, bir kâğıt ve bir kalemi ele almak, emek vermek, emek verildiğini hissetmenin değerini hatırlamak insana iyi geliyor.

"Bizi yaşatan dostlardan gelen bir iki samimi satırdır".(O.Akbal)

Kış sebzeleri, meyveleri

Seracılığın gelişimiyle semt pazarlarında mevsim sebzelerini bulmak biraz güçleşse de yavaş yavaş tezgahlarda yerlerini almaya başladılar...sebze ve meyvenin de mevsiminde tüketilmesi esas...

Lahana

 

 Bal kabağı

 

 

Mantarlar

 

 

 

Nar

 

 

 Portakal

 

 Kestane

 



 

Lüfer Bayramı 2014

18 Ekim 2014, Kuzguncuk
Güniz Hn'a...

Haftasonu Kuzguncuk'ta "Lüfer Bayramı"nın farklı etkinlikleri için "balıkseverler" bir araya geldi...lüfer İstanbul'un simgesi olan balık türü...gün geçtikçe azalıyor...balıkçılar, restoran sahipleri, uzmanlar, kısacası balıklarımızın "sürdürülebilir tüketimi" için emek veren çok sayıda insan "Lüfer sadece balık, İstanbul da sadece şehir değil" sloganıyla Kuzguncuk'ta semt kahvelerinde toplandılar...farklı düşünürlerin, uzmanların, kıdemli semt balıkçılarının sohbetlerini dinlediler; renkli, keyifli faaliyetlere katıldılar...Kuzguncuk dosttu, güzeldi...bu anlamlı birlikteliği, paylaşımı sağlayan herkese teşekkürler...

  

 

 

 

 

 

 

 

Şarkı söylemek lazım

Dert bitmeyince, bildiğin çektiğine yetmeyince...
...
Dil yetmeyince, göz görmeyince, gönül hissetmeyince...
...
O zaman şarkı söylemek lazım avaz avaz...
...
O zaman yüreğin yükü hafifler belki biraz...(S.Aksu)

Fotoğraf: C. Badilla (National Geographic Arşivi)

Liwan Hotel

Sabahtan beri aklımda Orhan Veli'nin dizeleri var...bir de yolculuklarda konaklanan naif yerler...

Çanakkale Öğretmen Evi'nin kocaman banyosunda, yüksek pencerelerin iç bölümlerindeki derin pencere  girintileri...bu derin girintiler taş duvarların kalınlığını da gösteriyor...dekorasyon amaçlı kullanılabileceği gibi istenen şekilde banyo malzemelerini yerleştirmeye de olanak sağlayan kullanışlı detaylar...güzel bir orkide yetiştirme noktası olabilir aynı zamanda...

Antakya Liwan Butik Hotel...bulunduğu sokaktaki bazı binalarla birlikte 2005 yılında restore edilmeye başlanarak, sonrasında hizmete açılmış...1920'li yıllarda eklektik tarzda inşaa edilen binanın ilk sakinleri Suriye'nin ilk Cumhurbaşkanı Suphi Bereket ve ailesi olarak kayıtlara geçmiş...iki-üç kişilik odanın ufak zemin camlarından görünen avlu, kahvaltı için avluya inerken kullanılan merdivenlerin taş zeminleri ve yüksek pencere aralıklarına, mimarinin inceliğine bakarken bu binada geçmiş dönemlerde yaşayan insanların neler düşündüğünü/hissettiğini merak ediyor insan... Antakya'ya bir başka yolculukta tekrardan bu binanın ve aynı sokaktaki kafe-barın anlattıklarını dinleyeceğim...