Handan, Metehan ve Bilgehan
Küçük bir çocuğa doğayı tanıtırken bilgi, duygunun yarısı kadar bile önemli değildir. (R.Carson-Doğadaki Son Çocuk-Tübitak)
Bu sene küçük doğa gözlemcileri açısından Kampımızın şanslı sezonuydu... yaşları 7-12 arasında değişen gözlemcilerimiz alanda bir yandan kendilerinin bile farkında olmadığı bazı özelliklerini keşfederken, bizler de onlardan yeni şeyler öğrenme, doğaya biraz da çocuk gözüyle bakabilme şansına sahip olduk...
Sezonun son çocuk konukları Metehan, Bilgehan ve Irmak.
Birçok hayvanın özellikle yavruları, çocukların koruma iç güdülerini harekete geçirir...
Gece yarısı ve sabahın çok erken bir saati yavru kaplumbağalara yardım edebilmek için üşenme duygusu yerini meraka bırakır...
Fotoğraf makinası alanda yakın bir arkadaş haline gelir...
Büyüklerin gözünden kaçabilecek minicik bir tırtıl bile farkedilebilir...
Sulaklarda yaban hayvanlarının içtikleri suyun etrafında onlarca farklı iz yeni bir hikaye anlatabilir...
Akşamları televizyona ihtiyaç duymadan kelime oyunlarına dalınıp, saatlerin nasıl geçtiği farkedilmeyebilir...
Gündüz çekilen hayvanların fotoğraflarına bakılarak, not defterlerine resmedilen hayvanların her biri kendini anlatır...
Kocaman ve tek bacaklı bir çekirgenin diğer bacağına ne olmuş olabilir?
Fotoğraf: Handan
Gece okaliptus ağaçlarının üzerlerinde saklanan bukalemunlar keşfedilebilir... "kolumu ağaç dalıyla mı karıştırdı yoksa?"...
Fotoğraf: Handan
Ormanı keşfe Pati'yle birlikte çıkmak yeni bir deneyime yol almak demek (midir?)...
Fotoğraf: Handan
Çocuğun gözünden doğayı daha iyi anlayabilmek için, bir de Sevgili Handan gibi doğa dostu bir annenin rehberliği keyifli ve ilgi çekicidir...
Hâlâ seneye ne zaman geleceklerinin plânlarını yapıyor bizimkiler Ayşecim :D
YanıtlaSilHerşey çok güzeldi tekrar teşekkürler hepinize.
En çok da ormanda kaybolmayı sevdim :)
kampın küçük gönüllüleri :)
YanıtlaSil