Bir çocuk...

Bir çocuk vardı, hergün evden çıkar,

Ve ilk gördüğü şey neyse ona dönüşürdü.

O şey onun parçası olurdu; gün boyunca ya da

günün bir kısmında,

Ya da yıllarca ya da uzun yıl döngüleri boyunca.

Baharın ilk leylakları parçası oldu bu çocuğun,

Ve çimenler ve beyaz ve kırmızı sabah sefaları ve

beyaz ve kırmızı yonca,

ve sinekkapan kuşunun şarkısı...

W.Whitman (Doğadaki Son Çocuk)

Alanda dikkatimi çeken ilk detaylardan biri hep çocuklar...çocuklar yörenin renkleri... doğa gözcüleri...gözlerinde hep ışıltı...değişime inancın kaleleri...yöresine sahip çıkan çocuklar: en büyük ümidimiz...

Alan çalışmaları sırasında çocukları içtenlikle görüntüleyen iki göz: sevgili Aylin ve Volkan...fotoğraflarının her biri ayrı bir öykü...

"Zordur memleketimde çocuk olmak...hep bir eksiğiniz vardır ve hiç bunu bilmezsiniz... sanırsınız ki ya herşeyiniz tam, ya da hiçbir şeyiniz yok...bilmezsiniz tam ne demek..."(Volkan'dan)...

Bazen okul çok zorlar ve eğlenmek istersiniz...

Fotoğraf: V.Bal (İstanbul, Sarıyer)

Bazen herşeyi bildiğinizden emin olarak hiçbir soruyu cevaplayamazsınız...

Fotoğraf: V.Bal (Kocaeli)

Bazen sorumluluklarınızı azaltmak istersiniz...

Fotoğraf: V.Bal (Erzurum, Karaçoban)

Bazen okula gitmek istersiniz...

Fotoğraf: V.Bal (Urfa,Harran)

Okulda dostluğu bulmak...

Fotoğraf: A.Akkaya ("Sarma")(Adana, Karataş)

Fotoğraf: A.Akkaya ("Güzel Gözlü Hepsi")(Adana, Karataş)

Birlikte olmak...

Fotoğraf: A.Akkaya (Adana, Karataş)

Farklı dünyaları tanıyabilmek...

Fotoğraf: A.Akkaya (Adana, Karataş)

Ve bazen bir an sadece çocuk olmak istersiniz...

Fotoğraf: A.Akkaya (Adana, Karataş)